Kami, mga organisasyon ng mga kababaihan, mga peministang organisasyon at mga kaalyado mula sa iba’t ibang bahagi ng mundo, ay nananawagan para sa pandaigdigang welga ng mga kababaihan sa Marso 2020! Sa araw na ito, mananawagan kami sa mga kababaihan, mga peminista at mga taga-suporta, na magsagawa ng tigil-paggawa. Sa ganitong pamamaraan, kinikilala natin ang  ugat sa kasaysayan ng Pandaigdigang Araw ng mga Kababaihan, na ito ay nagmula sa pagsambulat na mga welga ng mga kababaihan. Pinapakita rin nito na kapag tumigil ang kababaihan, titigil din ang mundo. 

Bakit natin kailangang gawin ito?

Hindi tinupad ng mga gobyerno ang kanilang mga ipinangako, 25 taon na ang nakakalipas, na isusulong nila ang pagkapantay-pantay, pag-unlad at kapayapaan para sa lahat. Habang patuloy ang paglikha ng kayamanan ng mundo sa nakalipas na 25 na taon, dumami, lumawak at lumalim ang di-pagkapantay-pantay. Sa kalakhan, nanggaling ang nalikhang kayamanan sa lakas paggawa ng mga kababaihan, ngunit hindi naman sila nabahaginan ng yaman. Nabubuhay tayo ngayon sa isang pang-ekonomiyang kaayusan na nagsasamantala sa kababaihan  at nakikinabang sa libre o napakababang halagang natatanggap ng mga kababaihan sa kanilang lakas paggawa, kasama pa dito ang mga mapanganib na mga kundisyon sa paggawa.

Malalim ang epekto ng pagkaganid ng mga kumpanya ng langis na nangwawasak ng kalikasan at pagbabago ng klima sa mga kababaihan. Mas mataas ang posibilidad ang dislokasyon ng mga kababaihan.Mas mahirap ang mga kondisyon para matamo ang karapatan sa malinis na tubig. Pwersahan tayong lumilikas at apektado rin ang kalusugan ng mga kababaihan higit na pag-alat ng dagat, pagbabago ng temperatura at ng mas madalas na delubyo ng kalikasan. 

Patuloy ang mga kababaihan sa paggampan ng mga gawain sa pag-aaruga ng pamilya at komunidad, mga gawaing di kinikilala at mababa ang pagpapahalaga bilang bahagi ng produksyon at hindi kasama sa pagkwenta ng mga pambansang GDP. Halimbawa, Sa Asya Pasipiko, ang hindi pagbayad sa ginagampanang pag-aaruga bilang paggawa ay apat na beses na mas malala kaysa sa paggawa sa buong mundo. Sa maraming mga bansa, hindi nagbabago ang malaking kaibhan sa sahod ng mga tao ng ibat’ibang kasarian, at sa ilan, lalong lumalaki ang kaibhan.

Sa taong 2020, sa pagsapit ng ika-25 na taon mula noong 1995 na Ikaapat na Pandaigdigang Kumperensya ng mha Kababaihan, noong ibinalangkas at napagkaisahan anh 1995 Beijing Platform for Action, panahon na para magkaisa  ang iba’t ibang henerasyon, iba’t ibang kilusan, na tumindig, magkaisa at kumilos. 

Ang ating mga kahilingan ay magkakapareho, saanman sa mundo:

• Disenteng trabaho at nakakabuhay na sahod para sa lahat
• Tapusin na ang karahasan batay sa kasarian
• Makatarungang akses sa rekurso, kapangyarihan at oportunidad
• Sapat na pagkain sa lahat

Sa kasaysayan, ang mga welga ay epektibong paraan ng mga kilusan para sa pagbabago. Ang pandaigigang araw ng mga kababaihan ay hindi para hikayating magpaganda ang mga kababaihan. Ang araw ng mga kababaihan ay ang araw ng pag-aaklas at protesta, ng pagharap sa panganib ng mga kababaihan para idepensa ang kanilang karapatang pantao at iba pang pundamental na karapatan. Bawiin natin ang ating natatanging araw sa sama-samang pagkilos at kapangyarihan na itaguyod ang ating karapatan at angkinin natin ang karangalan ng ating maalab na kasaysayan.