Εμείς, οι φεμινιστικές οργανώσεις και οι σύμμαχοί μας από όλο τον κόσμο, απευθύνουμε κάλεσμα για Παγκόσμια Απεργία των Γυναικών στις 8 Μαρτίου 2020. Ζητάμε από τις φεμινίστριες και τους συμμάχους τους να μη δουλέψουν την ημέρα αυτή (τυπική, άτυπη και μη αμειβόμενη απασχόληση), αναγνωρίζοντας τις ρίζες της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στις απεργιακές δράσεις των γυναικών στην ιστορία, και δείχνοντας σε όλους ότι αν οι γυναίκες σταματήσουν, θα σταματήσουν τα πάντα.
Γιατί το κάνουμε αυτό?
Διότι οι υποσχέσεις των κυβερνήσεών μας, 25 χρόνια πριν, ότι θα προωθήσουν την ισότητα, την ανάπτυξη και την ειρήνη για όλες τις γυναίκες δεν τηρήθηκαν. Παρότι ο πλούτος αυξήθηκε σε αυτό το διάστημα, παράλληλα υπήρξαν πολλές, αλληλένδετες ανισότητες που ρίζωσαν πιο βαθιά με τρόπο αδιανόητο [1]. Γιατί αυτός ο πλούτος έχει, σε μεγάλο βαθμό, δημιουργηθεί από γυναίκες, που ωστόσο δεν έχουν καν δικό τους μερίδιο σε αυτόν. Ζούμε σε μια οικονομική τάξη πραγμάτων που εκμεταλλεύεται τις γυναίκες και επωφελείται από τη μη αμειβόμενη ή τη χαμηλά αμειβόμενη εργασία φροντίδας στο σπίτι και την οικογένεια, καθώς και από τους χαμηλούς μισθούς και τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας.
Διότι η απληστία των εταιρειών που εκμεταλλεύονται τα ορυκτά καύσιμα έχει καταστρέψει το περιβάλλον, και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής επηρεάζουν πολύ περισσότερο τις γυναίκες. Εμείς έχουμε περισσότερες πιθανότητες να εκτοπιστούμε [2], χρειάζεται να διανύουμε μεγαλύτερες αποστάσεις για να κουβαλήσουμε νερό, αναγκαζόμαστε να μεταναστεύουμε, και υποφέρουμε από επιπτώσεις στην υγεία μας λόγω της αυξημένης αλατότητας που προκαλείται από την άνοδο των επιπέδων της θάλασσας, την αλλαγή της θερμοκρασίας και τις όλο και συχνότερες φυσικές καταστροφές [3]. Oι γυναίκες όσο διαφορετικές κι αν είναι, βγαίνουν στους δρόμους σε ολόκληρο τον κόσμο και απαιτούν να δοθεί τέλος στην εταιρική εκμετάλλευση και διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να προστατέψουν το μέλλον του πλανήτη. Αντιμετωπίζουμε τη μεγαλύτερη κλιματική κρίση στην ιστορία που απειλεί την ίδια την ύπαρξή μας. Τα ποτάμια ξεραίνονται, η γη καίγεται, τα επίπεδα των θαλασσών ανεβαίνουν και οι δασικές εκτάσεις εξαφανίζονται διαρκώς. Μας κλέβουν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Οι γυναίκες αγωνίζονται σκληρότερα από ποτέ γιατί η κλιματική δικαιοσύνη είναι φεμινιστικό ζήτημα και τώρα είναι η ώρα να δράσουμε.
Διότι σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες και τα κορίτσια συνεχίζουν να παρέχουν πάνω από τα τρία τέταρτα του συνολικού όγκου της μη αμειβόμενης εργασίας για τη φροντίδα της οικογένειας και του σπιτιού. Αυτή η εργασία εξακολουθεί να μην αναγνωρίζεται και να υποτιμάται, ακόμα και αν η οικονομία δε θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς αυτήν. Οι γυναίκες δαπανούν περισσότερο χρόνο σε αυτή την εργασία φροντίδας της οικογένειας και του σπιτιού από ό,τι οι άνδρες σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, και ο χρόνος αυτός κυμαίνεται από 1,7 φορές περισσότερο στην Αμερική έως 3,4 φορές περισσότερο στην Αφρική, 4 φορές περισσότερο στην Ασία και 4,7 φορές περισσότερο στα Αραβικά κράτη [4].Επιπλέον, η οικιακή εργασία κατά κανόνα δεν αμείβεται επαρκώς και πραγματοποιείται κάτω από επισφαλείς εργασιακές συνθήκες.
Διότι σε πολλές χώρες το χάσμα του ύψους των αμοιβών ανάλογα με το φύλο παραμένει αμείωτο, ενώ μάλιστα σε κάποιες άλλες αυξάνεται. Η διαφορά των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών θα χρειαστεί 202 χρόνια για να ισοσκελιστεί. [5].
Διότι οι γυναίκες που προασπίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε όποιο μέρος του πλανήτη κι αν βρίσκονται και δουλεύουν στο πλευρό των κοινοτήτων αμφισβητώντας τις καταπιεστικές δομές εξουσίας, έρχονται τελικά αντιμέτωπες με τον εκφοβισμό, τη σεξουαλική παρενόχληση, τη βία και την καταστολή από ομάδες που τίθενται κατά των δικαιωμάτων, από κυβερνητικούς φορείς, διεθνείς χρηματο-οικονομικούς θεσμούς και πολυεθνικούς ομίλους. Γινόμαστε μάρτυρες μιας διαρκούς συρρίκνωσης του πολιτικού χώρου των γυναικών, γεγονός που περιορίζει το δικαίωμά μας να υπερασπιζόμαστε δικαιώματα.
Διότι οι γυναίκες εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωπες με πολλαπλές και τεμνόμενες μορφές βίας και διακρίσεων ανάλογα με την ηλικία, τη θέση και τη σχέση τους στο σπίτι, την εντοπιότητα, τη φυλή και την εθνότητά τους, το HIV/AIDS, την αναπηρία, το καθεστώς μετανάστευσης, την κοινωνική και οικονομική τους θέση, την απασχόλησή τους, και τον πραγματικό ή προβαλλόμενο γενετήσιο προσανατολισμό τους, την ταυτότητα, την έκφραση και τα χαρακτηριστικά του φύλου τους, μεταξύ πολλών άλλων.
Πιστεύουμε ότι τα αιτήματά μας είναι κοινά σε όλο τον κόσμο?
Ζητάμε εναλλακτικά μοντέλα ανάπτυξης που θέτουν τον άνθρωπο και τον πλανήτη στο επίκεντρο, σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την επισιτιστική αυτάρκεια και την κλιματική δικαιοσύνη. Ζητάμε αξιοπρεπή εργασία και αξιοπρεπείς μισθούς για όλες τις γυναίκες. Ζητάμε να αναγνωριστεί, να μειωθεί και να μοιραστεί δίκαια η μη αμειβόμενη εργασία φροντίδας στο σπίτι και την οικογένεια. Ζητάμε να λάβει τέλος η έμφυλη βία. Ζητάμε να σταματήσει η εκμετάλλευση από πλευράς των εταιρειών. Ζητάμε δίκαιη πρόσβαση στους πόρους, την ηλεκτρική ενέργεια και τις ευκαιρίες. Ζητάμε να ακουστούν και να εισακουστούν οι φωνές μας, και να προστατευτούν. Ζητάμε συστημική αλλαγή και τη θέλουμε τώρα!
Το 2020 - όταν έχουν περάσει 25 χρόνια από την ανάληψη δεσμεύσεων για τα δικαιώματα των γυναικών κατά την Τέταρτη Παγκόσμια Διάσκεψη για τις Γυναίκες το 1995, γνωστής και ως Πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου [6] - έφτασε η στιγμή να ενωθούμε, σε όποια γενεά, σε όποιο κίνημα ή αγώνα κι αν ανήκουμε, να είμαστε αλληλέγγυες μεταξύ μας και να κάνουμε τα πάντα γύρω μας να σταματήσουν.
Οι απεργίες υπήρξαν ανέκαθεν μια αποτελεσματική τακτική για την αξιοποίηση των κινημάτων ώστε να επιφέρουν την αλλαγή. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μια εκστρατεία μάρκετιγκ που έχει ως σκοπό να κάνει τις γυναίκες να νιώσουν όμορφες: είναι η μέρα που οι γυναίκες εξεγέρθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους για να προασπιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες. Ας τιμήσουμε αυτή την ιστορική στιγμή, ας διεκδικήσουμε πάλι αυτή την ημέρα και ας αναβιώσουμε τη συλλογική δύναμη των γυναικών για να απαιτήσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας.
Σημείωση: Αυτό είναι το επικαιροποιημένο κείμενο της διακήρυξης
[1] «Από το 1980 και μετά, η αύξηση του παγκόσμιου εισοδήματος για το 1% που βρίσκεται στην κορυφή υπήρξε διπλάσια από ό,τι εκείνη του κατώτατου 50% ». Έκθεση του 2018 για τις ανισότητες παγκοσμίως. Προήλθε από https://wir2018.wid.world/files/download/wir-presentation.pdf
[2] «Το 80% των ατόμων που μετατοπίζονται λόγω της κλιματικής αλλαγής είναι γυναίκες» Halton, Mark. BBC (2018) Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τις γυναίκες περισσότερο από ό,τι τους άνδρες». Προήλθε από https://www.bbc.com/news/science-environment-43294221
[3] «Μεγάλα ποσά
δαπανώνται σε παρεμβάσεις για την κλιματική αλλαγή, […] αλλά σχεδόν κανένα από
αυτά δε διοχετεύεται στην έρευνα – ή τουλάχιστον όχι στην έρευνα για τις
επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στη δημόσια υγεία. Όλοι σκέφτονται τις
περιβαλλοντικές καταστροφές. Κανένας δε σκέφτεται τη δημόσια υγεία». BBC (2018) Πώς η κλιματική αλλαγή
μπορεί να ευθύνεται για τις αποβολές στο Μπανγκλαντές.
Προήλθε από https://www.bbc.com/news/world-asia-45715550
[4] Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, ILO (2018). Εργασία φροντίδας της οικογένειας και θέσεις εργασίας στη φροντίδα της οικογένειας και του σπιτιού για το μέλλον της αξιοπρεπούς εργασίας Ginebra: OIT (ΙLO)
[5] Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Παγκόσμια Έκθεση για το Χάσμα των Φύλων
2018. Προήλθε από http://www3.weforum.org/docs/WEF_GGGR_2018.pdf [6] Τέταρτη Παγκόσμια Διάσκεψη για τις Γυναίκες. Προήλθε από http://www.un.org/womenwatch/daw/beijing/platform/